تعریف فلج مغزی

تعریف فلج مغزی

• باکس (1964): اختلالی در حرکت و پوسچر بدنی ناشی از یک مغز رشد نیافته ناقص و دارای آسیب.

• بوبت (1980): یک ضایعه مغزی غیرپیشرونده که مسبب اختلالات گوناگون در هماهنگی عضلانی می شود. این حالت باعث ناتوانی کودک در حفظ پوسچرهای طبیعی و اعمال حرکتی می گردد. این معلولیت حرکتی مرکزی، در اغلب موارد با اختلالات گفتاری، بینایی و شنوایی و نیز انواع مختلفی از ناهنجاریهای ادراکی، درجاتی از عقب ماندگی ذهنی و صرع همراه می باشد.

• نشست بین المللی اپیدمیولوژی یوگسلاوی (1990): واژه فلج مغزی یک اصطلاح کلی و چترمانند است که طیفی از اختلالات غیرپیشرونده را دربردارد.

• مووچ (1992): سندرومهای حرکتی در اغلب موارد، علائم ثانویه ضایعات و ناهنجاریهای دوران اولیه رشد مغز می باشند.

• اولا فلج مغزی، گروهی از اختلالات حرکتی و پوسچرال را شامل شده که در اثر نارس بودن مغز ایجاد می شوند.

• ثانیا ضایعه ایجاد کننده یک ضایعه ایستا و غیرپیشرونده می باشد.

• حالات و شرایط ایجاد شده ناشی از ضایعه، در طول زمان تغییر می کنند.

• صرف نظر از نقائص حرکتی فلج مغزی، سایر اختلالات دیگر از جمله ناهنجاریهای فیزیکی، رفتاری و شناختی ارتباطی را نیز در این افراد خواهیم دید.

• فلج مغزی مشکلی است که در طول زندگی، هم خود فرد و هم خانواده وی را متأثر می کند.