احساسات و عواطف یک فرد لکنتی

احساسات و عواطف یک فرد لکنتی میتواند به اندازه علایم اصلی موجود در گفتارش نقش مهمی در اختلال لکنت بازی کند.

• درآغاز پیدایش لکنت ممکن است کودک در اثر توجه زیاد به تکرارهای موجود در گفتارش دچار احساسات و عواطف منفی گردد. طبیعتا با افزایش وقوع لکنت ، او خجالت زده تر و سرخورده تر میشود زیرا او نمیتواند آنچه را که میخواهد بگوید، سریع و روان بگوید حتی اسم خودش را.

• این احساسات، حرف زدن را سخت تر میکند و تلاش وتقلا و سطح تنس بدن را افزایش می دهد و جلوی گفتار را می گیرد.

• ترس از لکنت ، احساس گناه داشتن و احساس سوء ظن و دشمنی و عدم اعتماد به مخاطبین از جمله این احساسات می باشد.

• نگرش ، از سطح یک احساس و عاطفه فراگیرتر است و جزیی از اعتقادات و باور فرد شده است.تجربیات پیاپی لکنت باعث می شود که فرد به این باور برسد که گفتاری ناهنجار و بد دارد. معمولا نوجوانان و بزرگسالان دارای چنین نگرشهای منفی هستند و گاهی با فرافکنی کردن عقیده دارند که دیگران او را بعنوان یک فرد احمق و یا عصبی میشناسند.