لزوم شناسایی سریع کودکان اوتیسمی

هر خانواده‌ای که کودک اوتیسمی دارد، از یک استعداد بالقوه برای مبتلا شدن به اوتیسم برخوردار است. وجود حتی یک کودک مبتلا به اختلال اوتیسم ، خانواده‌ هارا به طور فزاینده‌ای به آسیب اجتماعی دست به گریبان می‌کند.
رئیس ستاد ساماندهی بیماران روانی و مزمن سازمان بهزیستی کشور گفت:‌متاسفانه شناسایی کودکان اوتیسمی در ایران تا 6ـ7 سالگی به تاخیر می‌افتد در حالی که در حال حاضر تست‌هایی در دنیا وجود دارد که کودک اوتیسمی را از همان سال اول شناسایی می‌کنند.


حسین نحوی‌نژاد تاکید کرد:‌دقیقه در شناخت کودکان اوتیسمی مهم است و حتی اگر یک دقیقه در تشخیص این کودکان اهمال شود،‌به ضرر کودک تمام می‌شود.

وی افزود: وجود حتی یک کودک مبتلا به اختلال اوتیسم ،تمام نهاد خانواده را دچار اختلال کرده و خانواده‌ هارا به طور فزاینده‌ای به آسیب اجتماعی دست به گریبان می‌کند، از سوی دیگر بازتوانی این کودک بیمار بسیار دشوار است.

رئیس ستاد ساماندهی بیماران روانی و مزمن سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: ممکن است که بتوان 10 کودک عقب مانده ذهنی را زیر نظر یک مربی قرار داد اما هر کودک اوتیسمی به یک مربی نیاز داشته و هزینه و توجه زیادی را می‌طلبد.

نحوی‌نژاد با اشاره به کاستی‌های کشور در قبال این قبیل کودکان گفت: شناخت کودکان اوتیستیک در ایران تا 6ـ7 سالگی به تاخیر می‌افتد در حالی که در حال حاضر تست‌ها و آزمایشاتی در دنیا وجود دارد که در همان سال‌های اول، این بیماری در کودک تشخیص داده می‌شود.

وی افزود: هر چه زودتر در تشخیص اختلالات کودکان مداخله شود، در بازتوانی کودک موثرتر بوده و در شیوع و علت بروز واقعی بیماری موفق‌تر عمل می شود.

نه تنها کودک اوتیسمی، خانواده کودک هم نیاز به کمک دارد
رئیس ستاد ساماندهی بیماران روانی و مزمن سازمان بهزیستی کشور با تاکید بر بحث اوتیسم بهر در سایر کشورهای پیشرفته خاطر نشان کرد: ‌مطابق با این عنوان، هر خانواده‌ای که کودک اوتیسمی دارد، از یک استعداد بالقوه برای مبتلا شدن به اوتیسم برخوردار است که با شناسایی و کمک به این دسته از کودکان و خانواده‌هایشان می‌توان فاکتورهای ویژه را از میان خانواده‌ها بررسی و میزان ابتلا به این بیماری را بررسی کرد.

نحوی‌نژاد ادامه داد:‌ به این صورت می‌توان ضمن انجام کارهای پیشگیرانه می توان بر روی ازدواج‌هایی که احتمالا منجر به تولد کودکان اوتیسمی نیز می‌شود، بررسی کرد تا نقش ژنتیک در این بیماری مشخص شود ، اگر این اقدام در ایران نیز انجام شود می‌تواند در پیش‌بینی و پیشگویی‌های مربوط به این بیماری موثر باشد.

وی با اشاره به مشاهده برخی رفتارهای خاص در میان اقوام و بستگان کودکان اوتیستیک عنوان کرد: گاهی ممکن است فرد اوتیستیک نباشد اما از خود رفتارهای اوتیسمی بروز دهد که می‌توان با تشخیص این قبیل رفتارها‌، به فرد کمک کرد.

به گفته نحوی‌نژاد باید افراد در معرض خطر شناسایی شوند و تنها به فرد بیمار نباید تمرکز کرد چرا که باید رفتارهای آسیب دیده خانواده‌ها را نیز ترمیم کرد به همین بهانه اغلب دیده می‌شود که خانواده‌های اوتیستیک اگر خودشان به این بیماری مبتلا نباشند در برقراری و تعاملات اجتماعی دچار مشکلاتی هستند.